Om je een idee te geven van wat de natuur voor jou kan betekenen en hoe een natuurcoaching kan verlopen, deel ik graag deze oefening met Anne.
“Ik voel me niet goed in deze groep. Ik ben actief, sportief, avontuurlijk, een echte natuurmens… en de groep zit vol mensen die dit helemaal niet zijn. Ik voel me een vreemde eend in de bijt.”
Met dit thema trokken we naar buiten. In de meeste oefeningen laten we de klant intuïtief een plekje zoeken zonder veel richtlijnen te geven. In deze oefening kreeg Anne wel de specifieke uitnodiging om een plek te zoeken met een vreemd element, dus met iets dat er op het eerste gezicht niet op z’n plaats staat.
Anne werd aangetrokken door een kramakkelig houten kot aan de rand van een rivier. Een houten huisje, wat vervallen, verlaten, met een kapotte deur… goddelijk gelegen in het bos naast het water.
Ik wil mezelf verstoppen
Ik vroeg Anne wat ze wilde doen op die plek. Ze zei: “Ik wil gewoon in dat huisje kruipen en de deur dicht doen. Daar ziet niemand mij. Achter die deur kan ik mij verstoppen en mezelf zijn.”
“OK, doe dat maar. Kruip erin, doe de deur maar dicht en wees vooral jezelf. En vertel me wat er gebeurt.” Ik deed de deur extra goed dicht.
Haar eerste reactie was: “Oef, hier zien ze mij niet meer.” Maar nog geen minuut later wilde ze eruit omdat het zo klein en donker was, en ze het gevoel kreeg er te stikken.
Anne kwam uit haar kot, letterlijk en figuurlijk, en ik vroeg welke plek haar dan wel aantrok? Ze werd geroepen door de rivier.
Toen ik haar vroeg wat ze op deze plek bij de rivier wilde doen om op een niet-verstikkende manier zichzelf te zijn, kwam het verrassende antwoord: “Met kleren en al in het water springen.”
Ik vroeg haar wat haar tegenhield om dat te doen, maar ik was nog niet uitgesproken of ze lag al languit in het water. Ze vond het zalig, bevrijdend, hier kon ze haar ding doen, spelen… het gaf veel ruimte en opening. Ze liet zich verder meenemen met die speelse energie en genoot van het water, de natuur en het zichzelf zijn.
De impact van jezelf zijn
En wat gebeurde er met de anderen? Dat was heel speciaal om te observeren. We hadden een dag hard gewerkt, de groep was moe en wilde eigenlijk naar huis. Maar… aangestoken door Anne haar zwemplezier, kwam iedereen ineens weer tot leven.
Ik nodigde Anne uit iedereen de vraag te stellen hoe ze dit moment ervaarden. Wat gebeurt er als Anne zichzelf is? Sommigen kregen gewoon een leuk en plezierig gevoel door Anne te observeren, anderen dachten “oh, als zij haar zin durft doen, doe ik dat ook”, en gingen op hun eigen unieke manier om met het water. Sommigen gingen mee zwemmen en spelen, anderen gingen gewoon aan de rand zitten met hun voeten in het water, eentje ging even alleen op stap. Heel de groep raakte ontspannen en kwam in een speelse, rustige, ongedwongen sfeer.
Wat leerde ze hieruit? “Dat ik mezelf mag zijn, anders stik ik. Dat ik door mezelf te zijn, anderen inspireer. Dat ik me niet verder moet afvragen wat de anderen van mij denken. Dat ik ook niet moet verwachten dat ze zijn zoals ik, iedereen is anders.”
Deze energie heeft ze extra verankerd door verder te spelen en te genieten van het moment, samen met heel de groep.
Nabeschouwing
Dit is een mooi voorbeeld van hoe een natuurcoaching er kan uitzien. Je vertrekt vanuit een vraag, en laat het zich daarna op een heel natuurlijke manier ontvouwen. Je stelt niet veel vragen, de natuur is een supercoach en maakt de leerpunten op een spontane manier wakker. Als coach blijf je attent op wat er gebeurt bij je coachee en wat er zich afspeelt in de omgeving, en bewaak je het verloop van de oefening. Door mee te gaan met de flow die er zich aandient, komen de inzichten en leerpunten vanzelf. Door te observeren wat er gebeurt met je coachee en de omgeving, toets je meteen de impact van je oefening. De “omgeving” was in dit geval de groep. De deelnemers reageerden heel spontaan en natuurlijk op de energieverandering van Anne. Maar de omgeving kan evengoed de natuur zijn. Ook die reageert automatisch op ons. Dat komt omdat wij en de natuur deel uitmaken van hetzelfde systeem en continu interageren op een heel subtiele manier.
Meer uitleg rond deze en andere basisprincipes van natuurcoaching vind je in mijn gratis e-book.
Zeven maanden later
Bij het schrijven van dit artikel vroeg ik aan Anne wat haar is bijgebleven van dit moment. Zo krijg je een idee van de impact van dit soort oefeningen.
Ze antwoordde twee zaken:
Als ik twijfel over wat ik wil doen en mij teveel vasthoud aan wat anderen “normaal gezien” zouden doen, denk ik terug aan het moment in het water waar ik met mijn "uniek zijn" mensen kon inspireren. Ik mag vertrouwen op mijn eigen kracht, die uniek en speciaal is. Iedereen is uniek en dit is juist onze meerwaarde.
Ik leerde dat ik niet alles mentaal moet willen controleren. Ik deed heel de dag mijn best om “de perfecte plek” te zoeken, in plaats van te voelen welke plek mij triggerde. Ik liet me niet echt leiden door de natuur, maar door de controleur in mezelf. Pas toen ik mijn wil losliet om een plek te vinden en ik dacht "niet erg, dan vind je maar niets", botste ik op mijn plek. Ik leerde meer te vertrouwen op het "universum", en durf de dingen meer los te laten: “Alles komt op zijn tijd! “
Leef vanuit je natuurlijke kracht
Natuurcoaching zet de natuur in als coach op je pad naar de kracht diep in jezelf. Als (eco)psychologe help ik jou evolueren in je unieke groeiproces. Schakel natuurcoaching in voor jezelf, je organisatie of je aanbod als professional.